گروه مهمی از آنتی‌بیوتیکها هستند که به طور گسترده در درمان عفونتهای مختلف در بالغان به کار می‌روند، مصرف آنها در کودکان به علت احتمال توکسیسیته بافت غضروفی - مفصلی وابسته به دارو که عمدتاً در نتایج بررسی روی حیوانات دیده شده محدود می‌باشد. نالیدیکسیک اسید اولین کینولون وتنها فرمی است که در اطفال بررسی شده است و یک ترکیب غیر فلورینه است که از سال 1962 به کار می‌رود. داروهای جدیدتر این گروه از سال 1980 مورد استفاده قرار گرفت مانند Ciprofloxacin, Perfloxacin و Ofloxacin که علیه انتروباکتریاسه واستاف ارئوس حساس به متی‌سیلین دارای اثر خوب هستند.
سیپروفلوکساسین قویاً روی پسودومونا آئروژینوزا اثر دارد. انواع جدیدتر دارویی در انتهای سال 1990 به دست آمد که در آزمایشگاه علیه پاتوژنها گرم منفی (به خصوص هموفیلوس آنفلوانزا و موراکسیلا کاتارالیس) در عفونتهای دستگاه تنفسی تحتانی مؤثر بود.
این گروه دارویی در اطفال به علت توکسیسیته‌ی مفصلی، فقط درعفونتهای حاصله دربیماری فیبروکیستیک یا به عنوان خط دوم درمان در شرایطی که سایر آنتی‌بیوتیکها نتیجه نداشته باشند، مصرف می‌شود.
طبقه‌بندی کینولون ها:
نسل اول:
Nalidixic. acid
Oxolonic. acid
Cinoxacin
نسل دوم:
Ciprofloxacin
Norfloxacin
Lomefloxacin
Ofloxacin
نسل سوم:
Sparfloxacin
Gatifloxacin
Grepafloxacin
Levofloxacin
نسل چهارم:
Trovafloxacin
Moxifloxacin
Gemifloxacin
تمامی انواع دارای اثر خوبی روی باسیل گرم منفی هوازی هستند در حالی‌که انواع جدیدتر اثر قوی‌تری روی استرپتوکک پنومونیه و به طور کلی کوکسی گرم مثبت دارند.
در سالهای اخیر مصرف بی‌رویه‌ی دارو سبب بروز مقاومت‌های دارویی به خصوص در مورد استرپتوکک پنومونیه شده است.
تحمل دارویی برای 1 تا 4 درصد بیماران عوارض گوارشی گزارش شده است. نشانه‌های تحریک CNS غالباً با Trovofloxacin دیده شده در حالی که واکنش‌های حساسیت به نور عمدتاً با مصرف Sparfloxacin بوده طولانی‌شدن QT بیانگر عارضه‌ی قبلی است که در تمامی آنها دیده می‌شود. به خصوص با Grepafloxacin و به علت گزارش مواردی از مرگ ناگهانی به علت آریتمی قلبی این دارو از مراکز فروش حذف شده است. به علاوه توکسیسیتیه‌ی کبدی و گزارش نارسایی کبد و مرگ ناشی از آن سبب حذف Trovafloxacin گردیده است.
